25 lat temu w Zielonej Górze została utworzona parafia pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i przekazana w opiekę franciszkanom. W niedzielę 5 października 2024 r. przy ul. Kilińskiego 5 odbyły się uroczystości dziękczynne. Eucharystii przewodniczył ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, ks. bp Tadeusz Lityński, a kazanie wygłosił ordynariusz krakowskiej prowincji franciszkanów, o. Mariusz Kozioł.

Pasterz diecezji publicznie podziękował franciszkanom za to, że ćwierć wieku temu przyjęli zaproszenie i przybyli do Zielonej Góry; za „świadectwo miłości” zakonników, za modlitwę, za ich posługę wobec wiernych i duchowieństwa diecezjalnego; za ogrom dobra udzielanego Kościołowi lokalnemu przez te lata.

Minister prowincjalny franciszkanów wyraził żal, że po tylu latach wciąż nie udało się skończyć budowy kościoła. I jednocześnie podziękował wszystkim za cierpliwość i nieustanne wsparcie.

Ksiądz biskup powiedział prowincjałowi, aby się nie smucił, nie tracił nadziei, bo świątynia w Jerozolimie była budowana przez 46 lat (por. J 2,20).

O. Mariusz Kozioł podkreślił w okolicznościowym kazaniu, że obecność franciszkanów w Zielonej Górze ma najpierw służyć ludziom – żywemu Kościołowi, by się odnawiał, wzrastał w łasce Bożej, by dało się w nim odnaleźć ducha miłosierdzia i braterstwa, ducha misyjnego – wyjścia z Ewangelią, by tętniło tu życie Eucharystyczne.

Przy okazji przypomniał wybrane cechy charyzmatu franciszkańskiego. Wśród nich wskazał na umiłowanie Boga jako najwyższego dobra, skromność (pokorę), braterstwo, ducha pokoju i uprzejmości oraz radość.

Przełożony prowincji, na prośbę miejscowego konwentu, wręczył dwie Nagrody Prowincji ludziom szczególnie zasłużonym dla klasztoru i parafii. Jedną dla Małgorzaty i Jacka Pankiewiczów „w dowód uznania za długoletnią, ofiarną pomoc i zaangażowanie w życie parafii, projektowanie kaplicy i klasztoru, duszpasterstwo parafialne oraz dbałość i troskę o wystrój kaplicy”. Drugą dla Mikołaja Kłapocia „w dowód uznania za długoletnią, ofiarną pomoc poprzez nieodpłatne pełnienie funkcji inspektora nadzoru budowlanego budowy klasztoru i kościoła w Zielonej Górze oraz za troskę o należyte przygotowanie i wykonanie prac budowlanych na chwałę Bożą i dla pożytku ludzi”. Nagrodzeni tym samym zostali wpisani do Księgi Przyjaciół i Dobroczyńców Prowincji.

Po mszy św. wierni z zaproszonymi gośćmi udali się na piknik parafialny i na zwiedzanie budowanej świątyni. Przy tej okazji podziękowania, gratulacje i życzenia franciszkanom złożyli przedstawiciele kierownictwa Lubuskiego Urzędu Wojewódzkiego oraz Liceum Ogólnokształcącego nr 1 w Zielonej Górze.

Franciszkanów do Zielonej Góry zaprosił ówczesny ordynariusz diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, bp Adam Dyczkowski. W swoim liście napisał: „Mam nadzieję, że duchowi synowie św. Franciszka z Asyżu wniosą w życie miasta i diecezji nie tylko bogatą tradycję franciszkańską, ale także świadectwo mocy zwycięskiej wiary, ujawnione w postawie i męczeństwie św. Maksymiliana Marii Kolbego”.

20 maja 1999 r. została podpisana umowa między Kurią Diecezjalną w Zielonej Górze a franciszkanami z krakowskiej Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię, na mocy której zakonnikom został przekazany teren pod budowę kościoła i centrum duszpasterskiego.

7 lipca 1999 r. Urząd Miejski w Zielonej Górze wydał pozwolenie na budowę przy ul. Kilińskiego tymczasowej kaplicy.

22 sierpnia 1999 r. ogłoszony został dekret biskupa o utworzeniu w Zielonej Górze parafii pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu. Bracia zamieszkali w domu przy ul. Wiśniowej 12, wypożyczonym przez diecezję. Po przekazaniu parafii, bracia rozpoczęli posługę katechetyczną w szkołach podstawowych i średnich i przystąpili do budowy tymczasowej kaplicy. W zimie na przełomie lat 1999/2000 budowę doprowadzono do takiego stanu, że można w niej było już odprawiać msze św. i nabożeństwa. Bracia zorganizowali ponadto w zielonogórskim amfiteatrze Ogólnopolski Festiwal „Pokój i Dobro”.

W kwietniu 2003 roku rozpoczęto budowę kościoła i klasztoru. Klasztor oddano do użytku i poświęcono w roku 2009, natomiast prace przy budowie kościoła trwają do dziś.

Dotychczasowi proboszczowie to: o. Zdzisław Tamioła, o. Stanisław Glista, o. Stanisław Czerwonka i o. Bronisław Staworowski.

Oratorium ku czci o. Wenantego Katarzyńca z okazji 100. rocznicy śmierci

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nam metus, elementum vestibulum at hac odio tortor. Eu in ornare vitae convallis aenean. Suscipit morbi felis tristique viverra.