bł. Michał Tomaszek

podstawowe informacje

data i miejsce urodzenia: 1960, Łękawica k. Żywca
data i miejsce śmierci: 9 sierpnia 1991, Pariacoto (Peru)
beatyfikacja: 2015, Chimbote (Peru)
wspomnienie: 7 czerwca
atrybuty: szary habit franciszkański

życiorys

Michał Tomaszek urodził się 23 września 1960 r. w Łękawicy k. Żywca, jako syn Michała i Mieczysławy, w wielodzietnej rodzinie rolniczej. Miał dwie siostry i brata bliźniaka. Ojciec zmarł w roku 1969 i cały ciężar utrzymania i wychowania dzieci spadł na matkę Michała.

mam powołanie do kapłaństwa

Rodzina, w której się wychowywał była bardzo pobożna. Sam Michał był ministrantem, a od lat dziecięcych pielgrzymował ze swoimi bliskimi do pobliskiego franciszkańskiego Sanktuarium Matki Bożej w Rychwałdzie.

Po ukończeniu szkoły podstawowej wyjechał, by kontynuować naukę w Niższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Legnicy. Jako młodzieniec lubił się modlić i wiele czasu spędzał w klasztornej kaplicy. Charakteryzował się dużą pobożnością maryjną i każdego wieczoru powierzał się Matce Bożej Niepokalanej.

W roku 1980, wstąpił do Zakonu franciszkanów. W podaniu o przyjęcie napisał: „Już od dawna jestem przekonany, że mam powołanie do kapłaństwa i Zakonu, co miałem okazję gruntowniej przemyśleć w Niższym Seminarium Duchownym w Legnicy. Pragnieniem moim jest praca na misjach, by w ten sposób służyć Bogu i Niepokalanej”.

1 września 1981 r. Michał złożył swoje pierwsze śluby zakonne. Po nowicjacie w Smardzewicach rozpoczął studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym Franciszkanów w Krakowie, a 8 grudnia 1985 r. złożył śluby wieczyste. Pół roku później, 7 czerwca 1986 r. został wyświęcony na diakona, a 23 maja 1987 r. – na kapłana.

entuzjazm i zapał

Po święceniach kapłańskich o. Michał został skierowany do Pieńska, gdzie pracował przez dwa lata, pełniąc funkcje wikariusza i katechety. Wspominany jest jako gorliwy zakonnik i uczynny współbrat. Chętnie włączał się w okolicznościowe prace i brał udział w katechizacji dzieci niepełnosprawnych. Do każdego zadania podchodził z entuzjazmem, a jako kapłan budził zaufanie wiernych.

W czasie pracy w Pieńsku, o. Michał dowiedział się, że jego dwaj bracia, o. Zbigniew Strzałkowski i o. Jarosław Wysoczański, mają wkrótce wyjechać na misje do Peru. Zwrócił się więc z prośbą do prowincjała o pozwolenie na dołączenie do nich, co też nastąpiło w roku 1989.

prorocze słowa

Przed wyjazdem na misje, po pożegnalnej Mszy świętej w parafii w Pieńsku, o. Michał powiedział, że jeśli trzeba będzie dla sprawy Bożej złożyć ofiarę życia, to nie będzie się wahał. Te słowa szybko okazały się prorocze.

Po poznaniu podstaw języka hiszpańskiego, o. Michał zaczął razem z braćmi pracować w Pariacoto, w Andach. Bardzo szybko zebrał wokół parafii młodych ludzi, którzy przychodzili tak na katechezę i wspólną modlitwę, jak i po prostu razem spędzić czas przy muzyce i śpiewie.

Praca w Peru nie była prosta. Z jednej strony ubóstwo mieszkańców – z drugiej skomplikowana sytuacja polityczna. Działała tam bowiem komunistyczna, maoistyczna organizacja Sendero Luminoso (Świetlisty Szlak), której celem było zastąpienie burżuazyjnych – w ich opinii – instytucji w Peru, chłopskimi rządami rewolucyjno-komunistycznej organizacji. W roku 1980 wybuchł konflikt zbrojny między Sendero Luminoso a siłami rządowymi. Świetlisty Szlak zaczął posługiwać się metodami terrorystycznymi, atakując urzędy państwowe, ale także chłopów i liderów związkowych, infrastrukturę państwową oraz Kościół.

Groźby dotarły też do polskich franciszkanów, pracujących w Pariacoto. Mimo zagrożenia, nie opuścili oni misji i ludzi, za których czuli się odpowiedzialni. 9 sierpnia 1991 r. o. Michał Tomaszek i o. Zbigniew Strzałkowski zostali pojmani i zamordowani strzałami w plecy i tył głowy. Terroryści pozostawili przy nich kartkę z napisem: „Tak giną sługusy imperializmu”.

3 lutego 2015 r. papież Franciszek wydał dekret o ich męczeństwie, a 5 grudnia tego samego roku zostali wyniesieni na ołtarze w diecezji Chimbote, w której oddali życie za wiarę.

zakon