Wybór jest zawsze oznaką wolności, daru, który włącza człowieka w naturę Boga. Wolność chrześcijanina jest możliwością partycypacji w woli Bożej, a ona nie ogranicza ani nie krępuje wolnej woli i decyzji osoby, ale uzdalnia ją do obrania drogi zgodnej z propozycją świętości jaką Bóg postawił przed każdym – pisze o. Emil Kumka.
Dlatego swego czasu, zauważając i słysząc, że niektórzy z braci dają zły przykład w zakonie, a także to, że bracia odstępują od szczytu swego powołania, dotknięty tym boleśnie aż do głębi serca, pewnego razu podczas modlitwy powiedział do Pana: „Panie, Tobie polecam rodzinę, którą mi dałeś”. I zostało mu powiedziane przez Pana: „Powiedz mi, dlaczego tak bardzo się smucisz, gdy któryś z braci występuje z zakonu i gdy bracia nie chodzą drogą, którą ci pokazałem? (por. 1Krl 8,36). Ponadto powiedz mi: kto założył zakon braci? Kto sprawia, że człowiek się nawraca, by w nim czynić pokutę? Kto daje siłę wytrwania w nim? Czyż nie Ja?”. I zostało mu powiedziane w duchu: „Ja nie wybrałem cię jako człowieka wykształconego i wymownego nad moją rodziną (por. Łk 12,42), lecz wybrałem cię prostego, abyś mógł poznać – tak ty jak też inni – że to Ja będę czuwał nad moją trzodą; ale ustanowiłem cię znakiem (por. Ag 2,23) dla nich, by patrzyli na dzieła, których Ja dokonuję w tobie i sami je spełniali. Ci, którzy chodzą Moją drogą (por. Ps 128,1), mają Mnie i jeszcze obficiej będą mieli (por. J 10,10). Tym zaś, którzy nie chcą chodzić Moją drogą, zabiorą i to, co im się wydaje, że mają (por. Łk 8,18). Przeto mówię ci, abyś nie smucił się tak bardzo, lecz postępuj tak jak postępujesz, czyń to, co czynisz, gdyż w odwiecznej miłości (por. Jr 31,3) zasadziłem zakon braci. Dlatego wiedz, że tak bardzo go miłuję, iż jeżeli ktoś z braci, powróciwszy do wymiotów (por. Prz 26,11; 2P 2,22), umrze poza zakonem, to przyślę do zakonu innego, żeby zamiast niego otrzymał jego wieniec; a gdyby jeszcze się nie narodził (Mt 26, 24), to sprawię, że się narodzi. Abyś zaś wiedział, że z własnej woli miłuję sposób życia i zakon braci, zakładając, iż pozostałoby przy tym sposobie życia i w całym zakonie tylko trzech braci, na wieki go nie opuszczę”. I [gdy Pan] przemówił do jego ducha błogosławiony Franciszek przez te słowa doznał pociechy, dlatego że niezmiernie smucił się, gdy słyszał coś o złym przykładzie braci. I chociaż nie potrafił całkowicie się powstrzymać, żeby nie smucić się, kiedy słyszał jakąś złą nowinę, to jednak, odkąd został w ten sposób pokrzepiony przez Pana, przypominał to sobie i mówił o tym ze swoimi towarzyszami (ZA 112,1-15).
Kto założył zakon? – to pytanie stawia przed św. Franciszkiem konieczność ostatecznego oddania Bogu tego, co uważał za swoje dzieło. Chwila była trudna i dramatyczna dla Założyciela, jego bracia nie postępowali tak, jak powinni, oddalali się od pierwotnego zapału i cnoty życia Ewangelią, odchodzili z rodziny, w której przyrzekli oddanie się Bogu na wyłączną własność aż do śmierci. Kto założył zakon? Jezus zapewnia, że On jest tym, który dba o swoje dzieło, a Asyżanin ma tylko pozostać wiernym i koherentnym bez względu na przeciwności i rozdarcie serca z powodu niewiernych braci. Po raz kolejny św. Franciszek staje wobec wyboru całkowitego ogołocenia, wyzucia się z poczucia własności, kenozy na wzór swojego Mistrza, by móc uczestniczyć w pełni w błogosławieństwie ubogich w duchu – pierwszym wygłoszonym przez Pana na górze. Wybór jest zawsze oznaką wolności, daru, który włącza człowieka w naturę Boga. Wolność chrześcijanina jest możliwością partycypacji w woli Bożej, a ona nie ogranicza ani nie krępuje wolnej woli i decyzji osoby, ale uzdalnia ją do obrania drogi zgodnej z propozycją świętości jaką Bóg postawił przed każdym. Wolności nie nabywa się raz na zawsze, jest ona dynamiką życia, gdzie podążanie za dobrem lub jego przeciwieństwem rozwiązuje się w intymnym połączeniu duszy, ducha, inteligencji, woli i uczuć, czyli tego, co stanowi o ludzkiej tożsamości i istocie człowieczeństwa. Kto? – to pytanie dotykające naszej wolności.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut elit tellus, luctus nec ullamcorper mattis, pulvinar dapibus leo.
