zakon
św. Klara z Asyżu
podstawowe informacje
- data i miejsce urodzenia: 1194, Asyż
- data i miejsce śmierci: 11 sierpnia 1253, Klasztor San Damiano
- kanonizacja: 1255 Anagni
- wspomnienie: 11 sierpnia
- atrybuty: monstrancja, krucyfiks, lilia, lampa
życiorys
Klara urodziła się w 1193 r. w rycerskiej rodzinie Offreduccich w Asyżu. Jej matka podczas ciąży, w trakcie modlitwy usłyszała słowa: „Nie bój się, gdyż to dziecko zabłyśnie swym życiem jaśniej niż słońce”. Pod wpływem tego objawienia nadała narodzonej dziewczynce imię Klara (łac. clara – jasna, czysta, sławna).
za przykładem franciszka bernardone
Klara dorastała w atmosferze miłości i pobożności. Kiedy miała 12 lat, swoją działalność rozpoczął Franciszek Bernardone, pod którego wrażeniem była i Klara. W roku 1212 za jego przykładem zdecydowała się na życie w ubóstwie. W Niedzielę Palmową uciekła ze swojego domu w Asyżu i przywdziała franciszkański habit pokutny, ukrywając się przed rodziną w opactwach benedyktyńskich w Bastia i w Sant’Angelo di Panzo, do których zaprowadził ją Asyżanin. Tam dołączyła do niej rodzona siostra Katarzyna, która przyjęła zakonne imię Agnieszka. Następnie zamieszkały w małym klasztorze przy kościółku San Damiano, gdzie wkrótce dołączyła do nich kolejna siostra Beatrice. Później przyłączyły się kolejne dziewczęta z zamożnych domów, zachęcone ich przykładem. Po kilku latach w ślady Klary poszła również jej matka, Ortolana.
Zafascynowana przykładem Franciszka, Klara dała początek rodzinie sióstr klauzurowych radykalnie ubogich, które żyły z własnej pracy oraz z pomocy braci mniejszych, skupione na modlitwie za siebie i za innych. Popularnie nazywane były „Damianitkami”, od miejsca, w którym znajdował się ich klasztor. Franciszek nazywał je „Ubogimi Paniami”, a ostatecznie znane są na całym świecie jako siostry klaryski. Jako ciekawostkę warto dodać, że jeszcze za życia Klary powstał pierwszy klasztor klarysek w Polsce w Zawichoście w 1245 r.
W roku 1215 Klara oficjalnie została przełożoną klasztoru San Damiano, któremu papież Innocenty III, na jej usilne prośby, nadał tzw. „przywilej ubóstwa”. Zgodnie z nim siostry nie mogły posiadać żadnej własności i miały utrzymywać się z pracy.
radykalne ubóstwo i roztropność
Na wzór Franciszka, Klara praktykowała ubóstwo, do którego podchodziła bardzo radykalnie. Trzeba jednak przyznać, że nie w sposób ślepy i bezmyślny. W jednym z listów do Agnieszki z Pragi, córki króla Czech, surowej ksieni opactwa inspirowanego ideałem franciszkańskim, pisała: „A ponieważ nasze ciało nie jest ze spiżu, ani siły nasze nie są jak skała, przeciwnie, jesteśmy kruche i skłonne do wszelkiej słabości cielesnej, dlatego proszę cię, najdroższa, powstrzymaj się mądrze i roztropnie od nieroztropnej i niemożliwej surowości w postach, którą, jak wiem, zaczęłaś stosować, i proszę cię, abyś żyjąc chwaliła Boga, oddawała Panu cześć rozumną i aby ofiara twoja była zawsze zaprawiona solą roztropności. Bądź zdrowa w Panu…”.
W roku 1228 papież Grzegorz IX zatwierdził przywilej ubóstwa sióstr. W 1247 r., schorowana już Klara rozpoczęła pracę nad formą życia – regułą dla swojego zakonu. Trzy lata później, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, napisała także testament. 16 września 1252 r. kardynał Rinaldo Conti, ówczesny protektor franciszkanów, zatwierdził regułę Klary listem Quia vos, a rok później, 9 sierpnia, papież Innocenty IV wydał bullę Solet annuere, w której potwierdził regułę klarysek. Dwa dni później Klara zmarła. Jak pisze autor Legendy o św. Klarze, umierając wspominała nadal to, czego nauczyła się od św. Franciszka: „od kiedy poznałam łaskę Pana mojego Jezusa Chrystusa za pośrednictwem Jego sługi Franciszka, żaden trud nie był mi uciążliwy, żadna pokuta ciężka, żadna choroba bolesna!”. Według podania, miała umrzeć ze słowami: „Dziękuję Ci, Boże, żeś mnie stworzył”.
Pogrzebowi Klary przewodniczył papież Innocenty IV, a jej ciało złożono w grobie, w którym wcześniej spoczywało ciało św. Franciszka. Już dwa lata po śmierci papież Aleksander IV ogłosił ją świętą.
cuda za życia
Klara już za życia dokonywała cudów: rozmnażała chleb, uzdrawiała, a w pewne Boże Narodzenie, gdy słaba i chora musiała pozostać w łóżku, otrzymała łaskę widzenia i słyszenia Mszy świętej, którą odprawiali bracia w bazylice asyskiej. Miała ogromny kult wobec Eucharystii. Dwukrotnie, kiedy Asyż był zagrożony przez wojsko cesarza Fryderyka II, które miało wśród żołnierzy także saracenów, schorowana już wtedy Klara, wyszła z Najświętszym Sakramentem na mury klasztoru. Na ten widok wojsko za każdym razem rzucało się do ucieczki.
Klara jest patronką Asyżu, Florencji, klarysek i kapucynek, hafciarek, praczek oraz chorych na oczy. W roku 1956, w nawiązaniu do widzenia Pasterki odprawianej przez braci, została ogłoszona patronką radia, telewizji i malarzy.
