Ponad 130 franciszkanów z Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych w Polsce celebrowało Święto Prowincji w Centrum św. Maksymiliana w Harmężach k. Oświęcimia w poniedziałek 29 maja 2023 r. Podczas tego wydarzenia obchodzono również diamentowe, złote i srebrne jubileusze życia zakonnego i święceń prezbiteratu braci. Uhonorowano także siedmioro dobroczyńców z czterech klasztorów.
„Święto Prowincji to czas dziękczynienia. Dziś chcemy podziękować braciom z naszej wspólnoty, którzy przeżywają swoje jubileusze ślubów zakonnych i święceń kapłańskich. Dziękujemy za wasze świadectwo miłości Boga, której wyrazem jest wierność powołaniu, jakim was Pan obdarzył” – mówił przełożony prowincji, o. Marian Gołąb.
Jubilatów obdarował perłowymi różańcami z relikwiami II stopnia błogosławionych współbraci misjonarzy-męczenników: Zbigniewa Strzałkowskiego i Michała Tomaszka. Prowincjał wyjaśnił, że upominek nie jest przypadkowy, bo – jak uzasadnił – Pan Jezus do św. Faustyny powiedział, że Jego sercu drogie są dwie perły – „dusze kapłanów i dusze zakonne”, za które szczególnie należy się modlić.
Prowincjał z Krakowa wręczył ponadto Nagrody Prowincji – statuetki św. Franciszka z Asyżu siedmiorgu osobom z czterech klasztorów, o które wnioskowały lokalne konwenty, a których sylwetki przybliżyli obecni na uroczystości gwardiani.
Do Księgi Przyjaciół i Dobroczyńców Prowincji zostali wpisani: pielęgniarka Elżbieta Poznańska z Kowar, która od wielu lat służy ofiarnie i bezinteresownie potrzebującym braciom i chorym parafianom; kościelna Józefa Cielęca ze Szklarskiej Poręby Dolnej i kościelny Kazimierz Dymiński ze Szklarskiej Poręby Górnej, którzy od ponad dwudziestu lat posługują „z wielkim oddaniem i poświęceniem w kościołach – filialnym i parafialnym”; Elżbieta Bochynek i Mirosława Klemińskia z Dąbrowy Górniczej m.in. za okazywaną bezinteresowną pomoc medyczną, pomoc w kancelarii parafialnej (wypełnianie i przygotowywanie duplikatów ksiąg parafialnych, przygotowywanie odpisów z archiwów, prowadzenie korespondencji urzędowej) oraz za zaangażowanie na różnych płaszczyznach w życie sanktuarium i parafii; Bożena Bigos z Pieńska, która od piętnastu lat jako wolontariuszka z wielkim zaangażowaniem wspomaga pracę kancelarii parafialnej (przyjmowanie intencji mszalnych, czuwanie nad wpisami do ksiąg metrykalnych i prowadzenie obowiązkowych duplikatów ksiąg; czuwa nad regularnością odprawiania Mszy świętych obowiązkowych i prawidłowością wpisów kapłanów); wspiera parafialne dzieło charytatywne; jest inicjatorką prac związanych z utrzymaniem ogrodu parafialnego; i Marek Białaszczyk z Pieńska, przedsiębiorca budowlany i aktywny członek „Wspólnoty Wypłyń na Głębię”, który nieodpłatnie wykonuje wiele prac na rzecz parafii czy klasztoru (kapitalny remont „Michałówki”, przeprowadzanie przeglądów technicznych budynków, naprawy budowlane, finansowanie prac malarskich, ufundowanie sprzętu nagłośnieniowego, zaangażowanie w akcje charytatywne na rzecz ubogich, pozyskiwanie środków finansowych na utrzymanie „Michałówki”.
„Dziękujemy za wasze dobre serce i wszelką bezinteresowną pomoc. Jesteście częścią naszej Prowincji. Doceniamy waszą obecność i waszą posługę, pracę. «Czym jest świadczenie dobrodziejstwa? Naśladowaniem Boga»” – spointował prowincjał, cytując Publiliusza Syrusa, twórcę aforyzmów, złotych myśli i sentencji.
W tym roku franciszkanie na całym świecie przeżywają dwa wielkie jubileusze – 800-lecia zatwierdzenia Reguły i 800-lecie Bożego Narodzenia urządzonego przez św. Franciszka w Greccio. Dlatego na Święto Prowincji został zaproszony z konferencją o. prof. dr hab. Zdzisław Kijas z Rzymu. Postulator generalny zakonu franciszkanów spojrzał na te rocznice w sposób nieoczywisty, a wręcz nowatorski, wzbudzając wśród braci ogromne zainteresowanie. Poświęcił im dwie książki, wydane przez franciszkańskie wydawnictwo Bratni Zew. Jedną z nich można było już nabyć („Reguła i życie. Czego dziś uczy św. Franciszek”), a druga jest obecnie w zaawansowanym przygotowaniu do druku.
Święto Prowincji – jak zaznaczył w zaproszeniu minister prowincjalny – to nie tylko radość wspólnej modlitwy, ale również posiłku oraz braterskich rozmów. Dlatego ostatnia część wydarzenia miała miejsce w klasztornych ogrodach przy śpiewie i muzyce braci.
