Bliskie jest królestwo niebieskie | głębia

Jezus obchodzi wszystkie miasta i wioski, naucza i uzdrawia. Widzi tłumy i lituje się nad nimi, ponieważ są jak „owce niemające pasterza”. W Starym Testamencie naród wybrany często porównywany jest do owiec. Owce potrzebują pasterza. Jeśli go nie mają, błąkają się i giną. W Starym Testamencie pięciokrotnie występuje fraza „owce niemające pasterza” w odniesieniu do narodu Izraela. Po raz pierwszy znajdujemy ją w Księdze Liczb, kiedy Mojżesz modli się do Pana o wyznaczenie swojego następcy, aby „społeczność Pana nie była jak stado bez pasterza” (Lb 27,17). Wtedy Pan wyznaczył Jozuego (hebr. Jehoszua) na następcę Mojżesza.        

Żniwo w tradycji biblijnej było metaforą sądu Bożego. Takie też ma znaczenie w przypowieści o chwaście (por. Mt 13,30; 39-40). Jednak w naszym kontekście wydaje się raczej, że chodzi o wstępną fazę wydarzeń eschatologicznych, która rozpoczęła się wraz z przyjściem Mesjasza, ponieważ Jezus mówi o żniwie w czasie teraźniejszym. 

Rozdział 10. Ewangelii Mateusza zawiera przede wszystkim tzw. „mowę misyjną” Jezusa (Mt 10,5-42). Pierwsze cztery wersety stanowią wprowadzenie narracyjne. Interesujące jest, że Jezus przywołuje dwunastu swoich uczniów do siebie, aby przekazać im władzę wypędzania duchów nieczystych oraz władzę dokonywania uzdrowień! Dopiero w trakcie mowy misyjnej (w. 7) dowiadujemy się, że apostołowie mają także głosić nadejście królestwa niebieskiego. Odwrotna kolejność jest w Ewangelii Marka, który pisze, że Jezus „ustanowił Dwunastu, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy” (3,14-15). Różna kolejność zadań apostolskich zdaje się sugerować, że obydwa cele są równie istotne w posłudze uczniów.   

Ewangelista, wymieniając imiona apostołów, jako jedyny obok imienia Mateusz wymienia jego dotychczasową profesję: celnik. Ten szczegół wskazuje, że autorem Ewangelii jest nawrócony celnik z Kafarnaum, który w pozostałych Ewangeliach pojawia się pod drugim swoim imieniem, jako Lewi (Mk 2,40; Łk 5,27). Mateusz nie chce zatajać swojej niechlubnej przeszłości, chce podkreślić, że nawet celnik (por. komentarz z poprzedniej niedzieli) może stać się uczniem.           

„Nie idźcie do pogan”. Istnieje wyraźna rozbieżność pomiędzy tym nakazem, a poleceniem skierowanym do Jedenastu po zmartwychwstaniu: „Idźcie i nauczajcie wszystkie narody (tj. pogan)” (Mt 28,19). Jezus zasadniczo prowadził swoją działalność w Izraelu (poza kilkoma wyjątkami), natomiast Jego uczniowie mają iść na cały świat. Te dwa obszary głoszenia Ewangelii wskazują na myśl, że „cały świat” ma się stać „nowym Izraelem”, jednak „zbawienie bierze początek od Żydów” (J 4,22). To znaczy, że ważne są także nasze korzenie, jako że w religii Starego Przymierza możemy nieraz znaleźć wyjaśnienie wielu wydarzeń i wypowiedzi Nowego Testamentu.

„Bliskie już jest królestwo niebieskie”. W tekście oryginalnym jest mowa o „królestwie niebios”, a jeszcze dokładniej o „królowaniu niebios”. Termin „niebiosa” stosowano w Izraelu jako zastępnik Imienia Bożego, którego nie wolno było wymawiać ze względu na szacunek. A zatem chodzi o nic innego, jak o powszechne królowanie Boga. Taka sytuacja jest możliwa wówczas, kiedy wszyscy uznają Boga za swojego Władcę i Pana, jednak jest to mało prawdopodobne „na tym świecie”.