24 kwietnia 1982 r. zmarł w Tokio br. Zenon Żebrowski, przez wiernych nazywany br. Zeno, od japońskiego słowa zennō – wszechmocny. Dzienna data jego śmierci wiąże się także z dniem jego przybycia do Nagasaki, gdzie dotarł 24 kwietnia 1930 r. Z okazji rocznic tych wydarzeń, w sali konferencyjnej im. T. Romera w ambasadzie Polski w Tokio, odbył się Dzień Zenona Żebrowskiego. Podczas uroczystości otwarto wystawę poświęconą jego działalności, a swoimi wspomnieniami o misjonarzu podzielił się jego bratanek, również franciszkanin, o. Jerzy Żebrowski z Bostonu.
Br. Zeno urodził się ok. 1898 w Surowem. Pochodził z rodziny chłopskiej. W roku 1925 wstąpił do zakonu franciszkanów w Grodnie. Brał udział w pracach związanych z wydawaniem „Rycerza Niepokalanej”, a także kierował budową klasztoru w Niepokalanowie. W roku 1930 przybył wraz z o. Maksymilianem Kolbe do Japonii, gdzie w niedługim czasie zaczęli wydawać „Rycerza Niepokalanej” w języku japońskim.
Wielu Japończyków dobrze pamięta działalność br. Zeno, który przeżył w Nagasaki wybuch bomby atomowej w sierpniu 1945 r. i po wojnie, razem z innymi polskimi franciszkanami, zajął się pomaganiem najbardziej potrzebującym.
Miał łatwość rozmawiania z ludźmi, potrafił dobrze doradzać i wspierać. W Tokio dotarł do działającego na terenie obecnego parku Sumida slumsu, zwanego Miastem Mrówek, gdzie niósł pomoc materialną – zwłaszcza dzieciom i najsłabszym. Słynął z tego, że mówił swoim podopiecznym: „Każdy będzie dobry, jeśli będzie się modlił do Matki Bożej”.
W roku 1969 otrzymał z rąk japońskiego cesarza Order Świętego Skarbu IV klasy. Polski rząd uhonorował br. Zeno w roku 1976 Złotym Krzyżem Zasługi. Franciszkanin zmarł w roku 1982.
