Jezus przywraca do życia swojego przyjaciela. Przywraca go poprzez swoje słowo – słowo motywowane miłością. Jezus kochał Łazarza. Gdy Jego przyjaciel zmarł, Jezus cierpiał. Każdy przecież chciałby dla swojego przyjaciela jak najlepiej. Jezus też tego chce, pragnie dla Łazarza dobra, dlatego wzywa go do życia ponownie. Wypowiada słowa i Łazarz wychodzi z grobu.
Podobnie jest z nami. Bóg nieustannie daje nam słowa, które dają nam życie. Daje je, bo nas kocha. Bóg wypowiada słowo – i przez to słowo nas stwarza. Kiedy jesteśmy już stworzeni, Bóg mówi, że jesteśmy dobrzy. Bardzo dobrzy. U końca naszego życia Bóg też nas nie opuszcza, mówi przecież w dzisiejszej Ewangelii: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki”. To dobre słowo!
A jakim słowem my obdarzamy siebie wzajemnie? Niesiemy życie innym ludziom? Czy nie? Czy Twoje słowa dają życie? Czy Twoje słowa kogoś niszczą? Czy jesteś pewien, że nie ranisz innych? Pomyśl o tym. Przez swoje słowa dawaj innym życie. Proś o to Boga!
Liturgia słowa na V Niedzielę Wielkiego Postu
„Słowotwórczy” to komentarze do czytań mszalnych przypadających w niedziele i uroczystości, które przygotowujemy dla Was. Chcemy razem z Wami dać się tworzyć słowu Boga.
Dlaczego „słowotwórczy”?
Bóg tworzy ten świat przez słowo. I tak prawdziwie „słowotwórczy” ludzie, to nie ci, którzy tworzą nowe słowa, ale ci, którzy pozwalają na to, by słowo Boga tworzyło ich. Słuchanie „słowotwórczego” Boga, który w swojej niezwykłej pomysłowości ciągle przez swoje słowo tworzy ten świat, to najbardziej twórcze zajęcie, jakie można sobie wyobrazić.
