Potop, złodziej i „zabierani” ludzie to obrazy, którymi Jezus posługuje się w Ewangelii (Mt 24, 37-44), mówiąc o swoim powtórnym przyjściu. Dlaczego więc słyszymy o tym na początku radosnego oczekiwania na Boże Narodzenie? Przeczytajcie komentarz o. Piotra Gryźca na I Niedzielę Adwentu!
Ewangelia na I Niedzielę Adwentu, Rok A (Mt 24, 37-44)
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
Komentarz:
Pięć mów Jezusa – klucz do Ewangelii Mateusza
W Ewangelii św. Mateusza egzegeci wyróżniają pięć mów Jezusa. Jest to nawiązanie do Pięcioksięgu, dlatego często nazywa się Jezusa opisanym przez Mateusza „nowym Mojżeszem”.
Pierwszą mową jest Kazanie na górze (Mt 5–7), a piątą – mowa eschatologiczna, zapowiadająca:
zburzenie świątyni jerozolimskiej,
powtórne przyjście Mesjasza,
sąd ostateczny.
Jezus wzywa uczniów do czujności, bo „o dniu owym i godzinie nikt nie wie, nawet aniołowie niebiescy”.
Noe – pierwszy adwentowy wzór
Zapowiadając swoje ponowne przyjście (paruzję), Jezus posługuje się językiem obrazowym.
Pierwszym obrazem jest potop.
Dlaczego ocalał Noe?
Bo – jak mówi Księga Rodzaju – był:
prawy,
nieskazitelny,
żył w przyjaźni z Bogiem.
Jezus przywołuje Noego po to, by pokazać, że ocalenie w dniu Jego przyjścia zależy od naszej więzi z Bogiem. To jest także program Adwentu w pigułce.
Kto zostanie „wzięty”, a kto „pozostawiony”?
Drugim obrazem są dwie minisceny:
dwaj rolnicy pracujący w polu,
dwie kobiety mielące mąkę.
Jedna osoba zostaje „wzięta”, druga pozostawiona. Dlaczego?
Ponieważ – w świetle wcześniejszego przykładu Noego – „wzięci” to ci, których postępowanie nie podoba się Bogu. Grecki czasownik „wziąć / zabrać” niesie sens „porwania”, „pochłonięcia”, tak jak potop „zabrał” tych, którzy nie żyli sprawiedliwie.
Noe należy do pozostawionych – czyli ocalonych.
Adwentowe „czuwajcie”
Kolejna część Ewangelii rozpoczyna się od słowa: „czuwajcie”. Odpowiada mu druga adhortacja: „bądźcie gotowi” (w. 44).
W tekście oryginalnym Jezus mówi:
Czas teraźniejszy podkreśla bliskość i realność nadchodzącego wydarzenia. W Starym Testamencie podobną funkcję pełnił termin „dzień Jahwe” – określenie momentu ostatecznego działania Boga.
Złodziej – obraz nagłości paruzji
W perykopie pojawia się także motyw złodzieja – metafora znana już z:
1 Tes 5,2.4,
Ap 3,3; 16,15,
Łk 21,35 („jak sidło”, „jak potrzask”).
Złodziej w obrazie Jezusa podkreśla jedno: nieprzewidywalność Jego przyjścia.
Paruzja będzie jak włamanie – przyjdzie w chwili, której nie da się przewidzieć.
Adventus – przyjście i obecność
Adventus to łaciński przekład greckiego parusía. Oznacza:
przyjście,
a także obecność.
Życie chrześcijanina to nieustanne napięcie: Pan jest już obecny w Kościele, ale jednocześnie oczekujemy Go w „owym dniu”, gdy dopełni historii zbawienia.
Spójrz na Adwent z innej strony! Posłuchaj adwentowej serii „Autorytety” na naszym kanale MNIEJSI!
