W uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, 8 grudnia 2025 r., abp Adam Szal pobłogosławił odrestaurowany franciszkański kościół pw. św. Marii Magdaleny w Przemyślu. Dziękczynna Eucharystia była zwieńczeniem prac konserwatorskich, które trwały blisko 16 lat.
–– Ekscelencjo, Księże Arcybiskupie. W roku 1237 franciszkanie, podążający za obediencją papieża Grzegorza IX wyrażoną w bulli Cum hora undecima, by ewangelizować Ruś, osiedlili się także w Przemyślu. Obediencja ta została poszerzona przez papieża Innocentego IV.
Franciszkanie nie mieli wówczas własnego kościoła, dlatego oddano im pod opiekę świątynię pw. św. Piotra. Dopiero w XIV wieku, przy pomocy franciszkanina – biskupa przemyskiego Eryka Mora z Winsen, wybudowano pierwszą franciszkańską świątynię pw. św. Marii Magdaleny.
Powstała ona w miejscu, gdzie wzniesione jest dzisiejsze sanktuarium Matki Bożej Niepokalanej – kościół, który w 1778 roku konsekrował bp Tadeusz Kierski, nadając mu tytuł Matki Bożej Niepokalanej, św. Marii Magdaleny i św. Franciszka z Asyżu.
Od 16 lat synowie św. Franciszka czynili starania, by ten Boży dom odzyskał swoją dawną świetność, do której na przestrzeni dziejów przyczyniali się również biskupi przemyscy: Wacław Sierakowski i Tadeusz Kierski.
„Pokornie prosimy Ekscelencję, aby Ksiądz Arcybiskup przewodniczył naszej modlitwie dziękczynnej za wielkie dzieło odnowienia tej świątyni i pobłogosławił ją, poświęcając i ofiarowując wieloletni trud pracy wielu ludzkich serc i rąk wszechmogącemu Bogu – na Jego większą chwałę i cześć Niepokalanej Dziewicy, Matki i Królowej Kościoła” – tymi słowami prośbę wyraził o. Rafał Maria Antoszczuk, gwardian klasztoru franciszkanów, proboszcz i kustosz sanktuarium.
– Wszechmogący Boże, wysłuchaj naszych modlitw i spraw, abyśmy, gromadząc się w tym domu, wzrastali w świętości i dawali świadectwo wiary, nadziei i miłości – modlił się na początku Eucharystii metropolita przemyski. Następnie pokropił wodą święconą odnowioną zabytkową świątynię, w której przechowywane są relikwie św. Wincentego – patrona Miasta Przemyśla.
W homilii hierarcha podkreślił głębokie znaczenie piękna i świętości, odwołując się do postaci Najświętszej Maryi Panny oraz nauczania Kościoła. Kaznodzieja rozpoczął od słów godzinek: „Wszystka piękna jesteś, Przyjaciółko moja, a zmaza pierworodna nigdy w Tobie nie powstała”.
Abp Szal zauważył, że człowiek nosi w sobie „głód piękna”, który wykracza poza sferę materialną. – Czujemy głód piękna. To dlatego nieraz jedziemy bardzo daleko, aby podziwiać piękno gór, morza, krajobrazu. Patrzymy w niebo rozgwieżdżone, patrzymy na piękno świata – mówił kaznodzieja.
Dodał, że prawdziwe piękno duchowe wypełnia jedynie Bóg – „największa Piękność, najpiękniejsze Światło”.
Arcybiskup odwołał się do słów Norwida: „Piękno na to jest, by zachwycało. Do pracy – praca, by się zmartwychwstało”. Podkreślił, że człowiek jest piękny, bo jest dziełem Boga, stworzonym na Jego obraz i podobieństwo, by żyć ku Jego chwale.
Przypomniał również objawienie Matki Bożej w Lourdes, kiedy Bernadetta Soubirous usłyszała: „Jestem Niepokalane Poczęcie”. – Dziś, dziękując za piękno Maryi, budźmy w sobie pragnienie świętości na Jej wzór – mówił.
– Jej piękno pociąga nas, abyśmy rywalizowali w podnoszeniu się z pyłu grzesznego człowieka do świętości. Miejmy świadomość, że grzech niszczy w nas obraz Boga; pamiętajmy, że grzech czyha u naszych stóp – wskazał, zachęcając do czujności i walki duchowej.
Hierarcha podkreślił, że Maryja „nad słońce jaśniejsza, nad gwiazdy silniejsza”, zachęca do ufności. – Ona cała piękna i cała święta wzywa nas, abyśmy przygotowali w sercu miejsce dla Boga.
Choć nie możemy naśladować Jej w tajemnicy Niepokalanego Poczęcia, „bo wszyscy urodziliśmy się w grzechu pierworodnym”, to zostaliśmy z niego uwolnieni przez chrzest święty. – Maryja uczy nas postawy służby – dodał.
Na zakończenie homilii metropolita przypomniał, że każdy – podobnie jak Maryja – ma swoje miejsce w Kościele i świecie. To miejsce nazywał „powołaniem”.
Przywołał słowa św. Jana Pawła II: „Pan Bóg postawił ją przed nami, wybrał ją, aby stała się Matką zbawienia. Piękno i świętość jest naszym powołaniem”.
Kończąc, arcybiskup modlił się: „Orędowniczko, pomagaj Kościołowi stawać się coraz bardziej podobnym do Ciebie, która jesteś jego Najwznioślejszym Prawzorem. Pomagaj nam wzrastać w wierze, nadziei i miłości”.
Dodał również: – Dzisiaj dziękujemy Panu Bogu za to piękno, którego jesteśmy świadkami, które zostało osiągnięte po wielu latach, nawet wiekach, bo troska o tę świątynię trwa od początku jej istnienia. Dbajmy o piękno kościołów, aby prowadziło do kontemplacji Boga, Maryi i świętych. Bo droga do nieba jest otwarta dla każdego. Idźmy nią.
Na zakończenie uroczystości głos zabrał o. Marcin Drąg, wikariusz Prowincji św. Antoniego i bł. Jakuba Strzemię Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. Podziękował za trud i zaangażowanie w dzieło odnowy.
– Wszystko ma sens, gdy życie chrześcijańskie, Kościół żywy, jest spójny z tym, co podziwiamy i czym się zachwycamy. Życzę, by to piękno prowadziło nas do wiary, że to, co oglądamy w sklepieniu, dokonuje się na ołtarzu – mówił.
– Niech polichromie, ołtarze i wszelkie detale prowadzą nas do tajemnicy Liturgii, do sakramentów. Za każdym razem, gdy przekroczymy próg tej świątyni, wchodźmy na tę drogę – zakończył.
Tekst: Łukasz Sztolf
Zdjęcia: o. Stanisław Lelito OFMConv
